خدای یونانیان

هگل در درس نظری زیبایی در دانشگاه برلین اشاره می کند که زیباترین مجسمه ها مجسمه های خدایان یونان باستان هستند. این مجسمه ها ایده آل زیبایی بدن انسان در تصور یونانیان از خدایان خود را نشان می دهند.

هگل اضافه می کند که نقاشان قرون وسطی از زیبایی مجسمه های یونان باستان فاصله گرفتند و دیگر آن ها این نوع زیبایی را به عنوان الگو انتخاب  نکردند. هگل معتقد است که در دوره رمانتیک زیبای بدن در مجسمه های یونانی تبدیل می گردد به زیبایی ذهنی که در نقاشی های مسیح به خوبی به نمایش گذاشته شده اند. این نقاشی ها درد و رنج خدای مسیحیان را نشان می دهند.

  خدای مسیحیان در قرون وسطی

 هنرمندان یونانی خدایان را کنده کاری کردند و نقاشان قرون وسطی پسر خدا ، مسیح، را به تصویر درآوردند. نقاشان درد و زجر مسیح را نقاشی کردند و بدین ترتیب مقوله زشتی را به مبحث زیبایی افزودند: زیبایی زشتی