هگل در اثر معروف خود ” پدیده شناسی روح ”  اشاره به  ” نیرنگ خرد ” کرده است که حتی، طبق این نظریه، دیکتاتوران تاریخ نیز قربانی این نیرنگ میشوند. انتخابات آزاد یکی از اصول دموکراسی و امری خردمندانه است. شورای نگهبان فقط به چهار فرد اجازه داد که خود را نامزد ریاست جمهوری ایران کنند.

همین امکان که چهار نفر توانستند در این انتخابات ریاست جمهوری شرکت نمایند نشان دهنده یک نوع دموکراسی، بسیار ضعیف و در سطح خیلی پایین، در ایران است که در کشور های نظیر مصر ،سوریه، اردن و یا لیبی دیده نمی شود. دیکتاتوران ایران نیز می توانستند نابخردانه عمل کنند و مانند کشورهای نامبرده اجازه به نامزد های متعدد را ندهند. اما آقای خامنه ای و شورای نگهبان خردمند شدند و اجازه دادند موسوی نامی که “خودی” هم هست و یا بود نیز در این انتخابات شرکت کند. دیکتاتوران در شمارش آرا تقلب میکند و موسوی نتیجه انتخابات را قبول نمی کند. صدها هزار نفر به پشتیبانی از موسوی به خیابان ها می آیند. بعد از 30 سال پایه های حکومت اسلامی به لرزه در آمد. درست این همین “نیرنگ خرد” هگلی است که خامنه ای را قربانی کرد. خرد حیله گرانه خامنه ای را واداشت که او اجازه بدهد موسوی نیر در انتخابات شرکت کند. موسوی  ولایت فقیه، خامنه ای، و شورای نگهبان را زیر سوال برده است. اما نه فقط در انتخابات ریاست جمهوری، بلکه در ادعا رژیم که در ایران اکثریت ( دمکراسی ) قدرت را در اختیار دارد خرد حیله خود را نشان داد. شعار دیکتاتوران ایران که ما را اکثریت انتخاب کرده به تله ای برای خود رژیم تبدیل شده است. همین اکثریت امروز در ایران موسوی را انتخاب کرد و رژیم می بایست دیر و یا زود خواسته خردمندانه ( دموکراسی ) مخالفان خود را قبول کند و قدرت را در اختیار آنها بگذارد. آیا هگل درست گفته است که خرد ( با نیرنگ یا بدون نیرنگ ) در بطن تاریخ نهقته است و حرکت تاریخ خردمندانه به پیش می رود؟.