مقایسه کنیم گوته ، یا روسو را با کانت نه از نظر خرد، بلکه از نظر طبع و روحیات : این مقایسه کانت را در موقعیت بدتری از دو دیگر نام بردگان قرار می دهد. ذهنیات کانت نشان دهنده یک روح پرشور و با اشتیاق نیست. زندگی کانت بدون داستان ( رمان ) است، او بحران، فاجعه ، یا زمان مرگ را نمی شناسد. سبک کار کردن کانت مانع ای بود که فیلسوف بتواند پیش آمد، یا اتفاقی را در زندگی خود تجربه کند. منظور اتفاقاتی نیستند که از خارج بر شخص اثر می گذارند، بلکه لرزش های درونی که فرد را در تنهایی ناآرام و بی قرار می سازند. چنین ناآرامی های وجود کانت را فرا نگرفت: کانت فقط تفکر است . “
(نیچه)
خشایارشا در جنگ سالامیس
کانت فقط تفکر بود! و اندیشه هایش انقلابی در دنیای فلسفه به وجود آورد!!! در زمانی که فیلسوفان پرشور و با احساس فرانسه در تنهایی خود احساس ناآرامی و بی قراری می کردند! اندیشه های کانت برای انسان امروزی پیچیده و مبهم است. اما عقاید روسو و ولتر را به راحتی می توان درک کرد و دوستشان داشت. دنیا نمی تواند فقط تفکر و استدلال باشد. نقل قول جالبی از نیچه آوردید.