“حدود سال 640 معاویه به قدر کافی قدرت داشت که بتواند به عنوان فرماندار سوریه تایید شود. به عقیده ما معاویه حکمران سوریه بود و خارج از اسناد عباسیان سند دیگری از حکومت راشیدین در آن زمان در دست نیست”.
By ca. 640 C.E. he (Muawiyah ) had amassed enough power to be acknowledged as governor of Syria. In our opinion he was ruler of Syria, for there is no evidence outside the Abbasid sources that the Rasidun caliphs actually ruled, i.e., that there was any all-Arab ruler before Muawiyah
(Yehuda D. Nevo u Judith u Judith Koren, Crossroad to Islam, N.Y. 2003 )
یکی از سوال های که اسلام شناسان نتوانستند، تا به امروز، برای آن جواب قانع کننده ای پیدا کنند این است که چرا تا به حال سکه ای از خلفای راشدین پیدا نشده است. سکه شناس ایرانی ‘ شمس اشراق ‘ اشاره می کند: ” با وجود آنکه تازیان در زمان خلافت ( ابو بکر ) به فرماندهی خالد ابن ولید به سرزمین های ساسانیان یورش بردند….. به خاک ایران دست یافتند لیکن تا کنون سکه ای به نام هیچ یک از خلفای راشدین به دست نیآمده است و به نام خلفای راشیدین سکه ی ضرب عربستان نیز دیده نشده است.” اما در زمان خلفای راشدین، به نقل از شمس اشراق، اعراب به نام خود و با موافقت خلیفه سوم (عثمان ) سکه ضرب کرده اند :
“اولین سکه هایی که با موافقت خلیفه سوم حاکمان عرب ضرب کردند، سکه های عرب ساسانی به شیوه ای که قبل اشاره رفت بود. ” شمس اشراق ادامه می دهد : ” یکی از اولین سکه های عرب ساسانی که از نوع سکه های خسرو دوم و با نام خسرو به خط پهلوی است و واژه ی ( جید ) به معنی بسیار نیکو – به خط کوفی در حاشیه ی آن نقش بسته، به تاریخ 20 یزدگردی برابر با سال 31 هجری به نام دارالضرب ( مرو ) …. در بخش اسلامی موزه بریتانیا موجود است. ” (1 )
سکه عرب – ساسانی از سال 20 ( 2 – 641 میلادی) با واژه ” جید” ( jayyid )
ARAB-SASANIAN: Khusraw “jayyid” type, ca. 652-653, AR drachm (4.10g), ShY (Shiraz), YE20, A-F6, unreported with Khusraw, jayyid and a Yazdigerd rather than a Hijri date, chip in margin, Extremely Fine, RRR.
شمس اشراق به منبع خبری از ” موافقت خلیفه سوم ” برای ضرب سکه اشاره ای نمی کند و به طور قطع چنین منبع تاریخی نیر در دست نیست. شمس اشراق خود گمان می کند که با اجازه خلیفه سوم اعراب در ایران سکه ضرب کرده اند ( در اینجا شمس اشراق به جای استفاده از منابع تاریخی به تخیلات خود رجوع کرده است ). حال این سوال مطرح است که چرا خلیفه سوم اجازه ضرب سکه در مرو را به حکمرانان عرب می دهد، اما به نام خود سکه ای در عربستان ضرب نمی کند. همچنین این سوال نیز بی جواب مانده است که چرا ضرب سکه های خلیفه ها ( معاویه، عبدالملک مروان و ..) در ایران رایج شد و نه در عربستان، یا دمشق. بعد باید به این سوال جواب داد که چرا لقب امیرالمومنین بر روی سکه ها ( واژه خلیفه در زمان عباسیان رسم شد ) به زبان پهلوی و نه عربی ضرب شده است. شمس اشراق اشاره می کند به “به تاریخ 20 یزدگردی برابر با سال 31 هجری ”. تاریخ 20 یزدگری یک تاریخ ساختگی است که اسلام شناسان برای تطبیق دادن سال ها ( ارقام ) که بر روی سکه ها ضرب شده اند با سال های که طبری به آنها اشاره کرده است درست کرده اند ( سال های ضرب شده بر روی سکه ها با سال های تاریخ طبری همخوانی نمی کنند. اینجا ). اما در حقیقت سال 20 ‘ یزدگردی ‘ سال یزدگردی نیست که برابر باشد با سال 31 هجری ( 651 میلادی ) ، بلکه سال 20 برابر است با سال 642 ( میلادی ) اینجا . اما چون اسلام شناسان نمی تواند قبول کنند که اعراب قبل از جنگ به اصطلاح نهاوند در بخش های از ایران به قدرت رسیده بودند ( این اعراب قرن ها در ایران زندگی می کردند و عرب های ایرانی بودند ) و به نام خود سکه ضرب می کردند این تاریخ ( تقویم ) تقلبی یزدگردی را درست کردند. حال اسلام شناسان سنتی می تواند ادعا کنند که اعراب از سال 651 به بعد ( 10 سال بعد از جنگ نهاوند ) در ایران سکه ضرب کرده اند. تاریخ قرن 7 ( میلادی ) ایران را باید دوباره نوشت
1 – نخستین سکه های امپراتوری اسلام ، ع. شمس اشراق، اصفهان 1369 ، ص 38
خشایارشا در جنگ سالامیس
امشب در جستجوی چیزی دیگر، از این تارنما سردرآوردم. باید بگویم که بخش مهمی از مشکلات تاریخی من حل شد یا به گشودگی نزدیک شد. اینقدر می دانم که همه نوشته های تاریخی تان را خواهم خواند. زنده و شاد باشید
اسمت به دین خانوادگیت نمیخوره(میدونم بی دین هستی)
زرتشتی ها هم اسم مسعود و .. میذارند؟
دكتر باستانی در يكي از آثارش ميگويد خاك اشتباه يك تاريخدان ويا باستان شناس را افشا ميكند وهمين خاك اشتباه دكتر ها را می پوشاند
از شوخي گذشته مطلب جالبی را مطرح كرده ای كه گوشه های تاريك تاريخ كشورمان را مد نظر گرفته است٫ شما بيشتر به تاريخ صدراسلام اشاره داريد كه البته خوب است ولی چيزی كه مايلم بگيم اين است كه
ما تا قرن چهارم هجری بويژه قرن اول و دوم كه معروف به دوقرن سكوت است نسبتا هيچ نمی دانيم ٫ اميدوارم كه اين گوشه از كارهای خوابيده ملك ما هم رستم خودرا بيابد
كارتان ارزنده است ٫دست مريزاد