عبدالئه بن سلیمان سجستانی (وفات 928 ) در کتاب “المصاحف” نوشته که پیغمبر برای زید بن ثابت انصاری ( وفات 662) ، یکی از همراهان پیغمبر، تعریف کرده :
کتاب های برای من آمده که نمی توانم بخوانم، تو تسلط داری به زبان های هبری، یا سوری؟ من گفتم بله، من این روز ها این زبان ها را یاد می گیرم

Finally, in his Kitāb al-Maṣāḥif on the history of the collection of the Qurʾān, the tenth century Muslim scholar al-Siğistānī writesʿAbd Allāh and ʿĪsā b. ʿUtmān b. ̠ ʿĪsā, said, my uncle Yaḥyā b.ʿĪsā from al-Aʿmaš from Tābit b. ̱Tbayd, from Zayd b. Tābit, who said , “the Prophet (peace be ̱upon him) said, books come to me that I do not want every one to read.
Can you learn Hebrew writing? Or he said: Syriac.’ I said: ‘Yes.’ So I learned it in days. ( 1

این حدیث نشان می دهد که قران اولیه به زبان هبری ، یا سوری بوده و نه عربی

1 -ʿAbd Allāh b. Sulaymān al-Ašʿat, Kitāb al-Maṣāḥif,
ed. Muḥammad b. ʿAbduh, Cairo, 2002, p. 34-6

From the prior to 71 A.H. ( 690) we possess religious texts , such as supplications, and commemorative texts with some religious content, such as Muawiyah’s dam inscription near Ta’if of 58 A.H. ( 678)or the similar text of Abd al Aziz, governor of Egypt, on a bridge at Fustat in Egypt dated 69 A.H. (688-89) , as many dated coins. They exhibit the same traits of Indeterminate Monotheism as the popular desert inscriptions from the same period, and provide little evidence that any such thing as a state religion existed when they were written. Neither Muhammad himself, nor any Mohammadedan phrases or formulae, appear in any official pronouncement -document, insciption, or coin – dated prior to 71/691

Non of the elements listed above occurs in Arab monotheistic inscription of the Sufyani period. From the prior to 71 A.H. we possess religious texts , such as supplications, and commemorative texts with some religious content, such as Muawiyah’s dam inscription near Ta’if of 58 A.H.

———————————-

Neither Muhammad himself, nor any Mohammad phrases or for formulae, appear in any official pronouncement – document, inscription, or coin – dated prior to 71/691
This bridge was commissioned by the governor ʿAbd al-ʿAzīz ibn Marwān. O God, bless him in his affairs, strengthen his rule as You see fit and cheer him himself and his entourage, amīn. Saʿd Abu ʿUthmān undertook the building of it, and ʿAbd al-Raḥmān wrote [this] in Ṣafar of the year sixty-nine.
The absence of any religious element, not even a Hijri date, make it likely that this inscription has been accurately transmitted.

In the end , I think any estimation of the efficacy of hadith criticism as a means for authenicating hadith must turn on the question of wheter there were any authentic hadith at all. if there were, it must be granted that the critics devised the best possible means identifying them…. If, however, there never were any authentic hadith the efforts of the critics were foredoomed to failure through no fault of their own

—————————————–

The earliest use of the term ” Muslim” occurs at the end of the Chronicle of the Coptic bishop , John of Nikiu, written in Egypt in the 70/960

And now many of the Egyptians who hat been false Christians denied the holy orthodox faith and lifegiving baptism, and embraced the religion of the Moslem, the enemies of God, and accepted the detestable doctrine of the beast, this is ,Mohammed, and they erred together with those idolaters, and took arms in their hand and fought against the Christians. And one of them … embraced the faith of Islam … and persecuted the Christians

kaegi accepts this as proof that ” as far as he [ i.e., John] was concerned, Islam was indeed a new religion, and a hateful one, and not at all another heresy

The problem here is that we have inherited John of Nikiu’s Chronicle in such an indirect from that it is difficult to rely on it all for an account of the Arab conquest. let alone to base any theory on it precise use of terms. The text as we have it is in Ethiopic, and the manuscript itself records that it is a translation made in 1602 from an Arabic version

Textual analysis of the form of names and transliteration of some other word, reveals that orginal was probably written in Greek, with possibly some part in Coptic

The Official Faith it almost certainly did not have then the meaning it later acquired, i.e. , as an official term for the Arabs religion. The term “Muslim” is later still: it does not appear in any pre-Abbasid Arabic texts, including official inscriptions, popular graffiti, coins, and protocols.

——————————————————–

Jacob of Edessa (d. ca 89/708), in an undated letter whose main purpose is to prove the Davidic descent of Mary, notes

That the Messiah is of David descent, everyone professes, the Jew, the Mahgraye and the Christians….the Mahgraye too, though they do not wish to say that this true Messiah, who came and is acknowledged by the Christians, is God and the Son of God, they nevertheless confess firmly that he is the true Messiah who was to come….. [O]n this they have no dispute with us, but rather with the Jews ….[But] they do not assent to call the Messiah God or Son of God.

This Judeo-Christian view of Jesus was obviously well-established in Arab monotheism; we consider it to the earliest core of the new Arab religion

The phrase ” the detestable doctrine of… Mohammed” mayvery possibly be in the original , since at the time of writing , Muhammad hat already been proclaimed in the Dome of the Rock.

——————————————–

But the historicity of the four first caliphs is highly suspect, and the commanders are placed within an impossible historical framework – the unified conquest commanded from the Hijaz – so that we can make little history out of the occurrence of names in the Muslim sources 

The sassanian monarchs dated their coins from the year of their succession, not by reference to an external era; Xusrau’s own issues therefore bear dates from 1 to 39. The Arab imitations of Xusrau’s coins , which still bear his name, are dated from 21 to 50, and it is not always clear to which era the date refers.
So from 632 to 651 C.E., a date on an Arab-Sassanian coin could be either A.H. (Arab – 622). or Y.E. (Yesddigird – 632 ), or P.Y.E.,  (  post – Yezdigird era – 651, the date of Yezdigird’ death)

but it was not confined to use in Tabaristan

———————————————-

Although date were usually struk on thr Arab – sassanian coins, it is no simple mater to date them. Firstly , dates in Arabic are the exception: even on coins bearing names of political figures and religious texts in Arabic, , the names of the mints and the dates are , as a rule , written in the difficult Aramaic – Pehlevi script and may therefore pose problems of decipherment. After the date has been deciphered, the problem of era . remains to be solved. The sassanian monarchs dated their coins from the year of their succession, not by reference to an external era; Xusrau’s own issues therefore bear dates from 1 to 39. The Arab imtitations of Xusrau’s coins , which still bear his name, are dated from 21 to 50, and it is not always clear to which era the date refers. Three eras were in use:  The Arab (A.H.), the Yezdidird ( Y.E.: from the ascension of Yezdigird III in 632 C.E. on), and  the post- Yezdigird era should have ended in 651 C.E., the date of Yezdigird death)

So from 632 to 651 C.E., a date on an Arab-Sassanian coin could be either A.H. (Arab). or Y.E. (Yesddigird ); from 651, it could be any of the three

As Walker points out, it is not always easy to discover which era was meant: All three ers ara eactually used in the case of some governors, though apparently not all at the same mint

in same cases the date could still be either A.H. or Y.E., or even , occasionally, P.Y.E.

Table III.3.1 provides several instances where the era of coin’s date is far from clear

Table III.3.1 provides several instances where the era of coin’s date is far from clear

Usually it is assumed in such cases that the Arab era was intended, unless historical or biographical considerations rule out the resulting date

but it was not confined to use in Tabaristan

———————————————-

It is probable that Muwiyah was not responsible for the conquest of Egypt Although the only undoubtedly historical competitor for supremacy whose name we know is Ali, there must have been many others, one of whom could have diverted his attention to Egypt, perhaps on seeing his chances of success in al-Sam diminishingSince he won the contest, we do not know who most of the others were. The only contender for supremacy against Muawiyah of whom we have reliable knowledge is Ali, whom Muawiyah fought at the Battle of Siffin ( 36/657 ). The Muslim traditions provide a wealth of names, both of the caliphs before Muawiyah, and of field commanders. But the historicity of the four first caliphs is highly suspect, and the commanders are placed within an impossible historical framework – the unified conquest commanded from the Hijaz – so that we can make little history out of the occurrence of name in the Muslim sources. It is likely the tales of the Riddah campaigns are back-projections of events that occurred in the period leading up to Siffin.

 In effect , that Muawiyah  was  the first Arab ruler  to control  the area effectively and bring  it under the rule of one man:

henceforth, since Muawyah came to power, this peace has been current in the wor, the like of which neith we nor our fathers nor our fathers’ fathers have ever heard or seen

Much blood flowed in the Ishmaelite army, through the massacre of great numbers, because the sad work of war compelled them to kill each other. And they had no respite from the sword, captivity, violent combat on land and sea, until Muawiyah became powerful and overcame them all. When he had submitted them to himself, he ruled over all the possessions of the children of Ishmael, and made peace with them all

The idea that Muawiyah was the first to rule over all the lands taken by the Arabs is of course at odds with the Traditional Account. It also accords with the fact that the local population did not at first conceive of the takeover as a permanent political change, certainly not in the years before Muawiyah’s rule, the year the Traditional Account divides between the Rasidun caliphs

من بعید می دانم که مسلمانان در قرون وسطا دست به یهودکشی زدند، برعکس اروپائیان ( اسپانیا ). به اخبار از مزدکیان باید با احتیاط رجوع کرد: آرتور کریستین سن مورخ دانمارکی اشاره می کند : ” عده حقیقی مزدکیان که در دام افتادند و به قتل رسیدند معلوم نیست. اعدادی که مورخان ایرانی و عرب آورده اند ، مبنای درستی ندارند…” ( آرتور کریستین سن: ایران در زمان ساسانیان، تهران ۱۳۸۴، ص. ۳۵۶ ) کریستین سن ادامه می دهد : ” اما راجع به شخص مزدک اطلاعات ما کم است. ص. ۳۳۷ “. نه فقط در مورد تعداد مزدکیان کشته شده و شخص مزدک ، بلکه بطور کلی، اطلاعات ما در باره جنبش مزدکیان، که در زمان سلطنت قباد اتفاق افتاده است، کم است. مورخان غربی قرن ۶ ( Yosue , Malalas ) که از حوادث ایران در دوره قباد خبر داده اند به جنبش مزدک اشاره ای نکرده اند ( Otakar Klima: Beiträge zur Geschichte des Mazdakismus ص. 16- 21 ) .Klima ادامه می دهد که : در واقع می بایست عجیب به نظر برسد که حدود ۴ قرن به اسم مزدک اشاره نشده است ( Klima ص. ۱۶). نویسنده یونانی Prokopios ، که از سال 527 در دربار بیزانس بسر می برد و دو جلد کتاب در باره جنگ ایران و روم به تحریر در آورده است ، از اعمال خود سرانه قباد یاد کرده است، اما به مزدکیان و قتل عام این گروه اشاره ای نکرده است ( Klima ص. ۳۲ ). از جنبش مزدک تاریخ نویس ایرانی ، طبری ، ( که در قرن ۹و 10 تاریخ ساسانیان و اعراب را به زیان عربی نوشته است ) و دینکرت ” درسنامهٔ دین مزدایی قرن ۹ – به زبان فارسی میآنه “ و هم چنین فردوسی در شاهنامه خبر داده اند. این اخبار 400 سال بعد از جنبش مزدک و بدون ارائه سندی معتبر نقل شده اند. فردوسی نه به زبان عربی ، نه به زیان پهلوی تسلط داشت و به طور قطع موبدان زرتشتی در خراسان روی داد جنبش مزدک را برای این منظومه سرا تعریف کرده اند. دو استاد تاریخ معاصر آلمانی ، Winter و Wiesehöfer نیز اشاره می کنند، که به علت نبودن اسناد کافی، امکان بازگو کردن جنبش مزدک وجود ندارد.

سکه  و اسلام شناس آلمانی فولکر پپ اشاره می کند : ” تورات تاریخ دنیا را دوره بندی کرد . تاریخ بشر در تورات به چهار دوره جهانی تقسیم می شود و به همین علت طبری نیز تاریخ اسلام خود را با آدم ، با اولین پیغمبر، شروع می کند”. عدد چهار در ایران برای تقسیم بندی- و نظم جهان بود ، مانند چهار جهت جغرافیایی ( شمال، جنوب، شرق و غرب ). شهر دایره ای دارابگرد چهار دروازه در چهار جهت جفرافیایی داشت. همچنین چهار اشاره ای است به چهار عنصر آتش ، زمین (خاک )، آب و هوا . داستان آفرینش نیز از چهار فرشته نام می برد : جبرئیل، میکائل، اسرفیل و اوریئل. چهار در مسجد قبه صخره در اروشلیم نیز به طرف چهار جهت جغرافیای باز می شوند. حال جای تعجب نیست که طبری در تاریخ خود به چهار خلیفه اول اسلام اشاره می کند ، به ابوبکر، عمر؛ عثمان و علی . برای طبری این چهار خلیفه خلیفه های تاریخ رستگاری ( مذهبی، تخیلی ) بودند و نه خلیفه های تاریخی ( حقیقی ) برعکس یهودیان ، یا مسیحیان و همچنین زرتشتیان (ساسانیان) که می توانستند به یک گذشته ( تاریخ ) طولانی خود رجوع کنند اعراب ( در دوران امویان و عباسیان ) نه تاریخ داشتند و نه یک هویت عربی ( ملی )

دو باستان شناس اسرائیلی Yehuda D. Nevo and Judith Koren اشاره می کنند که یهودیان می توانستند به تورات و ابراهیم رجوع کنند، به اشغال سرزمین در زمان موسی و دین حقیقی. نخبگان بیزانس خود را از نسل یونانی ها می دانستند و تاریخ ملی خود را تا اسکندر بزرگ دنبال می کردند. مسیحیان به طور کلی گذشته خود را با گذشته یهودیان ارتباط می دادند. اما اعراب در قرن 7 تاریخی برای نشان دادن خود نداشتند و به همین علت سیره ( محمد ) را نوشتند

The Jews could point to a history preseved in the old Testament, wich traced thier descent from Abraham, their occupation of the land from the time of Moses, and by divine right. The Byzantine elite ( the Rum ) regarded themselves as Greeks, and could trace their “national” history back to Alexander the Great. The Christian in general considered themselves the successors of the Jews (Israelites). But the Arab, as an ethnic group, had no history to display…..This deficit was only corrected with the Sirah

. جنبش عباسیان که از شرق شروع شد بیشتر تحت نفوذ ایرانی ها بود تا اعراب و به همین علت عباسیان تلاش کردند مشروعیت تاریخی خود را نزد اعراب جستجو کنند، اما منشا تاریخ نگاری اعراب در ایران بود : تاریح طبری . دوران بندی تاریخ بر حسب دوره و زمان که در تاریخ طبری مشاهده می شود یک جهانبینی ایرانی است. طبری در تاریخ خود به چهار خلیفه اول اسلام اشاره می کند ، به ابوبکر، عمر؛ عثمان و علی . برای این تاریخ نویس ایرانی این چهار خلیفه خلیفه های تاریخ رستگاری بودند و نه خلیفه های تاریخی ( حقیقی ). فقط تاریخ شناسان اسلامی به این چهار خلیفه اشاره کردند، برای تاریخ شناسان مسحیی قرن 7 این چهار خلیفه ناشناس بودند، از این چهار خلیفه نیر سکه ، یا سنگ نبشته ای نیز پیدا نشده .

خلیفه ابوبکر

مادر ابوبکر باکره بود  بکر (b-k-r) به معنی زود برخاستن، زود آمدن است و بیکر ( bikira) معنی فرزند اول، یا بکره را می دهد، پسر اول رابطه بخصوصی با خدا دارد. به نقل از ابن هشام ابوبکر مبلغ موفق مذهبی و تاجر خوش نامی بود.

عمر

بعد از پسر اول ، ابوبکر، نوبت به عمر (به معنی “علاقه به زندگی” ) می رسد. عمر ، مانند مسیح ، سوار بر یک الاغ وارد اروشلیم شد و دستور داد معبد این شهر را تمیز کنند. عمر مانند مانند محمد 10 سال حکمفرمایی کرد. مشهابت دادن اعداد و دوره بندی تاریخ ،به نقل از اسلام شناس مجاری گلدزیهر، در ایران مرسوم بود و این خود نشان می دهد که الگوی تاریخ نویسی  برای اعراب دوره عباسیان ایرانیان بودند. در دوران عمر اعراب موفق شدند سرزمین های ایران و بیزانس را به تصرف خود درآورند و به همین علت در تاریخ رستگاری اسلام عمر برای خیلی از اعراب مهدی بود

In fact Muawiyah, whos name is known from coins, inscriptions ( one in Arabic and one in Greek ), and written sources such as Sebeos, John of Phenek, and the life of Maximus the Confessor, is the firdt historical Arab ruler to be fully archaeologically and epigraphically attested

.

عثمان

عثمان معروف بود به پدر دینداران با اسم افتخاری ابو امیر(  پدر نوید دهنده)، همچنین خبر داده شده که عثمان قران را جمع آوری و تنظیم کرد

علی

.

چهار خلیفه برای طبری به علت مهم بودند که ایرانیان از عدد چهار برای تقسیم بندی- و نظم جهان استفاده می کردند. عدد چهار چهار جهت جغرافیایی ( شمال، جنوب، شرق و غرب ) را نشان می دهد و همچنین چهار اشاره ای است به چهار عنصر آتش ، زمین (خاک )، آب و هوا . داستان آفرینش نیز از چهار فرشته نام می برد : جبرئیل، میکائل، اسرفیل و اوریئل. چهار در مسجد قبه صخره در اروشلیم به طرف چهار جهت جغرافیای باز می شوند.

https://www.degruyter.com/downloadpdf/books/9783110555004/9783110555004-008/9ت783110555004-008.pdf

اسلام شناس آلمانی

Barbara Köster

در کتاب ” بد فهمی قران” در چهار صفحه نیز به تاریخ اسلام اشاره می کند: از تولد محمد در سال 570 در مکه تا آخر خلافت علی ، چهارمین خلیفه راشدین. در آخر این چهار صفحه این عبارت دیده می شود:

در سال 661 معاویه به قدرت رسید

Im Jahre 661 schließlich kam Muawiya an die Macht

این اسلام شناس در آخر این چهار صفحه به این نتیحه می رسد:

این امکان نیز بود که بیشترو کامل تر شرح داد، چون  اشخاص بیشتری شرکت داشتند و اتفاقات مهمی در مکه و مدینه در زمان زندگی محمد و جانشین های او پیش آمدند. این امکان نیز بود خلاصه تر شرح داد و فقط عبارت آخر را نوشت:

” در سال 661 معاویه به قدرت رسید ” ، چون تنها سند تاریخی از این دوران که ما در دست داریم فرمانروایی معاویه است. تمام اتفاقاتی  که قبل از معاویه شرح داده شد ، چه کامل، یا چه مختصر ساختگی هستند.

ttps://de.scribd.com/document/356642176/IHCST-111-Documents-and-the-History-of-the-Early-Islamic-World-pdf

https://www.islamic-awareness.org/history/islam/inscriptions/earlysaw

یک سکه عرب – ساسانی از حجاج بن یوسف ( سال 703 ) در استان فارس ضرب شده ، در کنار سکه حجاج نام منصور به معنی پیروز دیده می شود. برای تورج دریایی منصور فرماندار داراب و از یک خانواده ایرانی بود. It is possible that Mansur was also a sub-gevernor of Darabgerd…..Mansur, who was from an iranian family ( Persian Lord and the Umayyads : Cooperation and Coexistence in a Turbulent Time. 2016, P.75 ) منصور یک شخصیت مذهبی ( منجی) بود و نه یک شخصیت حقیقی. در دانشنانه اسلام ( Encyclopaedia of Islam ) به ناجی منصور اشاره شده: The thesis of the identity of names was evidently already well-established there, since his supporters did not try to iddentify him with the Mahdi but with the Mansur, a messianic figure originating in Yemenite beliefs ( V/1233-1234 استاد تاریح در آمریکا، تورج دریایی، یک ناجی را به فرمانداری شهر داراب منصوب کرد. همچنین دریایی به سکه عرب – ساسانی دیگری با نام فرخزاد اشاره می کند. فرخزاد، به نقل از دریایی, یکی از نخبگان محلی بود که با امویان همکاری می کرد: Farroxzad was a member of the local elite cooperating with the Umayyads against the Zubayrids

Salm ibn Ziyad AR Drachm Mint: MRW Date: AH 63? (682/83 AD)D 34 x 33 mm. 3.14 gm. Album 18v.; Mitchiner ACW 1372v., 1406v.; Mitchiner WOI 32v. Gobl Hunnen Countermarks 108 (Bactrian word); 109 (Bactrian word); 3v. (with cross and Sogdian word ‘prn’ (glory, splendor) Diameter of obverse dotted border=23 mm.; diameter of reverse border=23 mm. Die position=12h Obverse: Triple pellets on either side of star and crescent at 6h. Pahlavi legend; bism Allah  in margin; breast ornament: three pendants (Ardashir III). Crescent to right of beard. Reverse: Mint name to right (MRW); year 63 (?) (blundered) to left. No test scrape