ایا ایرانیان از اعراب مسلمان استقبال کردند ( جنگ نهاوند در سال 641) و یا از هراکلیوس در جنگ با ایران در سال 628 ( نینوا) 

   اسلام – و تاریخ شناسان سنتی ( ایرانی) خبر داده اند که ایرانیان به علت ستم و سختگیری  موبدان  زرتشتی در د وران ساسانیان از حمله اعراب مسلمان به ایران پشتیانی و استقبال کردند  این خبر تاریخ شناسان تمام حقیقت نیست، اما اینکه موبدان سخت بودند و مخالفان دین زرتشت را تعقیب و سرکوب می کردند یک حقیقت است احمد تفضلی، ایران شناس ، اشاره می :کند

     سرکوبی همه مذاهب جز دین زرتشتی مقبول همگان (ارتدکس ) مهم ترین اقدام اوست (اقدام موبد کرتیر ) که از آن با افتخار سحن می گوید ” و کیش اهریمن و دیوان از قلمرو سلطنتی بیرون شد و آوره گشت ، و یهودیان و شمنان برهمنان و نصاری و مسیحیان و زندیقان ( مانویان ) در کشور سرکوب شدند و بت ها شکسته شدند و لانه های دیوان ویران شد و جایگاه و نشستگاه های  ایزدان بنا گردید “

تفضلی ادامه می هد :

و کرتیر دین و سیاست را چنان سخت و خشن به هم پیوسته است که تا پایان دوران ساسانی در آن خللی  راه نمی یابد . این سیاست سختگیری  کم و بیش در همه این دوره ادامه می یابد تا آنجا که موجبات سقوط  این حکومت را  .فراهم می آورد

  به سخن دیگر و با تفضلی موبدان زرتشتی شرایط سقوط ساسانیان را آماده کردند

سکه – و ایران شناس آلمانی فولکر پپ هم اشاره می کند که دشمنان داخلی پادشاهان ساسانی  مخالف مذهب دولتی ( مذهب زرتشتی ) بودند. پپ ادامه می دهد: می توان گمان زد که این مخالفان تعقبب می شدند و قربانی سرکوب های موبد کرتیر بودند :

Die inneriranischen Gegner der Sassanidendynastie einigte ihre Ablehnung der zoroastrischen Staatsreligion. Man darf vermuten , dass sie auch Opfer von Verfolgungen waren , derer sich der Oberpriester kartir im Text einer Inschrift rühmt

   حالا این پرسش مطرح است که آیا ایرانیان، به علت سختگیری های موبدان زرتشتی، از دین اسلام اعراب استقبال کردند. جواب این سوال منفی است، چون اعراب در قرن هفت، قرن جنگ های (فرضی ) اعراب با ساسانیان، هنوز اسلام را نمی شناختند، اسلام در اواسط  قرن هشت و در دوران عباسیان شکل گرفت. جنگ های قادسیه و نهاوند هم اتفاق . نیافتد و حقیقت تاریخی را بازگو نمی کند. اما حقیقت تاریخی، به نقل از فولکر پپ، این است که مخالفان داخلی ساسانیان از حمله هراکلیوس،  پادشاه بیزانس به سرحدات ایران پشتیبانی کردند. فولکر پپ برای اثبات    نظریه خود به سوره ” کهف” در قران اشاره می کند که در آنجا از اسکندر  نام برده شده است: ” محققان غربی «ذوالقرنین» در درسوره کهف را یکی از القاب اسکندر مقدونی می‌دانند “. 

برای اعراب هراکلیوس اسکندر مقدونی دوم بود که ایران را شکست داد و برای زرتشتیان اسکندر یک بربر بود 

در هیچ یک از کشور های اسلامی (52 کشور ) دموکراسی و جمهوریت به معنی غربی آن تا به امروز به عنوان یک سیستم سیاسی شکل نگرفته است. الگوی دموکراسی و جمهوری در کشور های غربی از یونان و روم باستان برداشت شده است و  کشور های اروپایی خود را وارث فرهنگ این دو کشور باستانی می دانند. کشور های اسلامی این گذشته فرهنگی یونان و روم باستان را ندارند و دموکراسی و جمهوری را نمی شناسند. برای کشور های اسلامی تاریخ با هجرت محمد از مکه به مدنیه ( در قرن هفت ) شروع شد.

 حالا نگاه کنیم به تاریخ دموکراسی و حمهوری در یونان و روم باستان

 موکراسی برای اولين بار (؟ ) در آتن , در قرن پنج قبل از میلاد , به عنوان یک ايده و یک سيستم سیاسی شکل گرفت 

پریکلس ( 490 – 429)، سياستمدار آتنی،  پایه گذار اولین سیستم دموکراسی در جهان است

پریکلس فرمانده جنگ آتن  با اشپارتا بود. اشپارتانان قصد نابودی دموکراسی در آتن را داشتند. پریکلس  بر مزار سربازان آتنی که در این جنگ  کشته شده بودند گفتار معروفی در باره آزادی ايراد کرد  که به ” گفتار بر مزار “ در تاریخ ثبت شد

توکودیدس، تاريخ نويس يونانی، از اين گفتار پریکلس خبر می دهد.

پریکلس گفتار  خود را  چنين آغاز می کند: 

اسم قانون اساسی که ما داریم دموکراتی است ، چرا که دولت ما را اکثريت و نه اقليت تعيين می” کند. مبداء قانون اساسی که ما داريم قوانين بيگانه نيستند و بيشتر ما برای ديگران نمونه هستيم تا ديگران برای ما. قانون اساسی ما نشان دهنده خواسته اکثريت است و به همين علت نيز اين قانون قدرت اکثريت را نمايان می کند. حق تمام شهروندان در مقابل قانون يکسان است و  مقام های بلند پايه در اين دولت به يک گروه خاص تعلق ندارند بلکه در اختیار افرادی است که استعداد ها و نبوغ خود را ثابت کرده باشند. همچنين فقر و تنگدستی نیز نبايد سدی باشند برای رسيدن به مقام های دولتی. و درست به علت همين دست آورده های دولت آتن است که اين سربازان جان خود را از دست داده اند : برای دفاع از آزادی و دموکراسی “

در حقیقت  سربازان آتنی اولين کشته شدگان تاريخ برای دفاع از دموکراسی بشمار می آيند. 

  اما اگر سیستم دموکراسی در آتن شکل گرفت ایده جمهوری از روم باستان است. سیسرون ، فیلسوف رومی قرن یک قبل از میلاد، مفهوم آزادی های سیاسی در کتاب “سیاست” ارسطو را  به “امور عمومی” ( res publica) ترجمه کرد 

 اما برای شکل گرفتن دموکراسی در غرب فقط دموکراسی آتن و جمهوری روم باستان نقشی    بازی نکردند، بلکه مسیح (مسیحیت) که دین را از دولت جدا کرد، دوران رنسانس که دوباره به تاریخ باستان یونان و روم بازگشت و در آخر دوران روشنگری در قرن هجده و نوزده راه را برای دموکراسی امروز غربی هموار کردند.

کشور های اسلامی هیچکدام از این اتفاقات (یونان و روم باستان، رنسانس و روشنگری ) را تجربه نکردند